Obecnie można podziwiać pozostałości po wielkim niegdyś założeniu pałacowo-parkowym, w którego skład wchodziły: pałac, folwark i park pałacowy, podzielony na Park Górny i Park Dolny. Pałac, zbudowany w 1690 r., pierwotnie barokowy, został następnie przebudowany w stylu neogotyckim. Wewnątrz zachowały się zabytkowe gipsowe sztukaterie, kominki, boazeria i malowidła.

W Parku Dolnym zachowała się rzeźba Wiktorii – bogini zwycięstwa, wzniesiona w 1840 r. na cześć Fryderyka II Wielkiego. W Parku Górnym, na krawędzi stoku, znajduje się Świątynia Cecylii – otwarty pawilon, którego kopuła, wsparta na ośmiu toskańskich kolumnach, osłania postać boga czasu – Chronosa. 

Park Górny przecina głęboki wąwóz, którego dnem przebiega droga do Sarbinowa. Po wschodniej stronie wąwozu (prawej, idąc pod górę) stoi obelisk wzniesiony pod koniec XVIII w. na cześć księcia Henryka Pruskiego, brata Fryderyka II. Jego uroczyste odsłonięcie ubarwiono wystawieniem efektownego spektaklu teatralnego, przedstawiającego bohaterskie dokonania wojenne księcia. Część widowiska odbyła się na wiszącym nad wąwozem moście, po którym do dziś pozostała jedynie murowana nasada.

Bogactwo kulturowe Dąbroszyna stało się przedmiotem kilku popularnonaukowych opracowań. Interesującą opowieść o historii majątku i jego nietuzinkowych właścicielach przedstawił pisarz i poeta niemiecki, Theodor Fontane, w swoim dziele Po tamtej stronie Odry. Autor tak opisywał to miejsce: „wiele majątków nowomarchijskich mogło się równać z dąbroszyńskim wielkością i sławą właścicieli, ale żaden tak długo, bo przez sześć pokoleń, świadomie pielęgnował i tworzył wielką sztukę”.