Jest taka niewielka kraina nad Wartą, gdzie jeszcze całkiem niedawno można było jednego dnia zawitać w Nowym Jorku, Pensylwanii i Filadelfii. Aż do zmiany granic w 1945 r. funkcjonowały tu osady o nazwach: Jamajka – dzisiejsze Jamno, Ceylon – dzisiejszy Czaplin, Hampshire – dzisiejszy Budzigniew, Pensylwania – dzisiejsze Polne. Motywy, którymi kierowano się, nadając te nazwy, nie są w pełni znane, istnieją jednak pewne przypuszczenia. Według nich, sprowadzając pod koniec XVIII w. osadników na dotychczasowe tereny zalewowe, świeżo „wydarte” rzece, ówczesny król, Fryderyk II, starał się nadać tej sprawie rozgłosu. Zależało mu na nim nie tylko z uwagi na prestiż inwestora gigantycznych prac melioracyjnych, lecz pragnął także wypromowania oświeceniowych idei, które zamierzał tu wdrożyć. Dotyczyły one m.in. zniesienia pańszczyzny i wprowadzenia w zamian systemu czynszowego. Do celów propagandowych używał hasła mówiącego o odkryciu, tudzież o podbiciu nowych ziem drogą pokojową. Podkreślał, że powiększył granice swego państwa bez użycia przemocy, „odkrywając” niejako dla swojego narodu nową ziemię. Być może dlatego nazwał te tereny Nową Ameryką. Wdrażał na nich nowe zasady życia społecznego, a chcąc skupić na tym fakcie uwagę możliwie szerokiego kręgu odbiorców, nadawał zakładanym tu osadom egzotyczne nazwy. 

Czym dziś wyróżnia się ta niezwykła kraina? W krajobrazie dominują bezkresne łąki i pola, pocięte długimi prostymi liniami dróg i miedz. Wzdłuż nich rosną jedyne tutaj skupiska drzew, najczęściej są to urokliwe, głowiaste wierzby. Wioski, oprócz typowych ulicówek, to także bardzo luźne w swym układzie przestrzennym osady. Wyróżniają się one swoistą architekturą, bowiem w przeciwieństwie do innych okolicznych wsi, zakładanych w średniowieczu i rozbudowywanych przez kolejne stulecia, te powstały w jednym czasie, w XVIII w.